Een verhaal over een vergissing

Posted on by Katrien Creemers
Ik ben dol op AL de patronen van compagnie M. Ik heb ze ook bijna allemaal. De mooie Mara, de zalige Julia, de prachtige Louisa en Lotta en de onderschatte Swing skirt. Enkel Lucy ontbreekt, omdat ik destijds toch niks gesmockt kreeg met mijn brother.

Maar toen ik de eerste foto’s van Charles zag, was er geen klik. Helemaal niet zelfs. Ik hou niet van salopetten voor meisjes. Ik gaf me zelfs niet op om tester te zijn, terwijl ik zo een dingen echt graag doe.

Lomp, gewoon lomp. Meer kunt ge dat niet noemen.
Met de eerste foto’s van de testers was de grote liefde dan toch daar. Boem, baaf en ik had het zwaar te pakken voor Charles.

Een duik in de stoffenkast bracht me voor de winter al snel bij het prachtige stofje van Anne Kurris. Ik gooide het snel, snel in mijn winkelmandje (want alles wat glittert, daar zijn wij hier fan van) in de veronderstelling dat het tricot was. Bij MonDepot moet ge snel zijn als ge de leukste stofkes te pakken wilt krijgen. Toen ik eens ging evalueren wat ik nu eigenlijk allemaal gekocht had, kwam ik tot de conclusie dat het een mantelstofje was. En eigenlijk ben ik daar heel blij mee, want ik heb nog al een zwak voor mantelstoffen. Die hebben altijd zo een mooie structuur en zijn altijd want “anders” dan de gewone katoentjes.

Bij Bellelien (aja natuurlijk bij Bellelien) vond ik een prachtig bijpassend stofje van Cotton + Steel. Zij maakte trouwens ook 2 prachtige charles’. Ook de oudroze paspel komt van daar. De knopen heb ik al een tijd geleden gekocht bij het Goedkope Huis in Weert (NL). Ik hield ze bewust sober en niet te afstekend bij het glitterstof. De eist al genoeg aandacht op.

Ik koos voor de salopetversie maar met korte pijpen. Zalig met laarsjes en kousjes eronder.

Charles laat zich heel vlot knippen en in mekaar naaien. Het is echt een zalig patroon.

Ik volgde netjes de instructies, enkel de knoopsgaten vanonder deed ik in de horizontale richting zodat het buikje van Hanne wat speling heeft.

Hanne haar tantje heeft een supermooie muts voor haar gebreid, nu is ze nog stoerder :-). De wol komt van Veritas.

Het patroon pas ook schoon rond de poep, en dat vind ik toch wel belangrijk voor een dame.

Dus Marte, heel erg sorry, ik ga nooit meer aan u twijfelen 😉

23 thoughts on “Een verhaal over een vergissing”

  5. Knap! Mijn dochter zag hier al de broek en de salopette passeren die ik voor de broer maakte, maar het is pas nu, bij jouw foto's dat ze er ook eentje voor zichzelf bestelde!

  7. de mijne zijn de salopetten al ontgroeid (alhoewel het mss nog kan voor de jongste van 6), mss daarom dat de liefde niet zo groot is 🙂 Vind jouw versie tot nu de mooiste stoffencombi (alhoewel op de voet gevolgd door Khadetjes en p'titmonstres) 🙂

  9. Grappig hé, hoe je soms helemaal van gedacht kunt veranderen.
    Ik vind dit een héél mooie versie van Charles. Ik hou echt wel van het patroontje met broekkousen eronder… wie weet zet ik er hier wel de schaar in 😉

  12. Als kort broekje met kousjes en laarsjes eronder (zoals jij het dus maakte) vind ik het mooi, maar ik ben verder ook nog niet helemaal overtuigd.

  14. jaja, en ook ik ben nu verliefd! Mss dat ik het ook wel overweeg voor de meiden hier!
    Supermooi!!

  16. Ik herken mezelf helemaal, alleen ben ik nog steeds niet overtuigd… Jouw versie en vele andere versies vind ik mooi, maar nog steeds denk ik niet dat ik er ooit een zelf ga maken. Beetje heiligschennis 🙂

  18. Awel, ik herken me helemaal in jouw verhaal, ik had exact hetzelfde voor! Maar meer en meer begin ik ook overstag te gaan, en al helemaal als ik dit soort versies zie! Mooi mooi mooi!

Comments are closed.